Het zwembad Victor Boin heeft taalrijke plaatselijke technische renovaties (turks bad, waterdichtheid van de kuip en zone rondom het bekken) ondergaan. De Gemeente van Sint-Gillis werkt momenteel aan een globale renovatie van het gebouw en zijn uitrustingen, inclusief de constructie van een uitbreiding en een volledig herinrichting van de interne diensten.
Het gemeentelijk zwembad Victor Boin is in 1905 volgens de plannen van de architecten Cooreman en Rau gebouwd. Een volledige herontwerp in Art Deco stijl tussen 1938 en 1940, uitgevoerd door de gemeentelijke inspecteur-architect Ingelbrechten, maakt het zwembad tot één van de laatste Brusselse getuigen van architecturaal erfgoed van baden en zwembaden van de tussenoorlogse periode. Het project beoogt de historische kenmerken te bewaren en de sfeer van de plek te respecteren, en tegelijkertijd het gebouw aan de huidige normen en eisen aan te passen. Het gaat erom het gebruik voor het publiek en het personeel te vergemakkelijken, de veiligheid, de toegang voor personen met beperkte mobiliteit te verbeteren maar ook het comfort en het welbevinden in ruimten bestemd voor sociale betrekkingen te bevorderen.
De verdeling van de ruimten wordt herzien op basis van een analyse van de werking van de instelling en de geschiedenis van de voorafgaande renovatiefasen: nieuwe “familie” cabines worden gecreëerd op het gelijkvloers, de cafetaria wordt opnieuw ingericht en nieuwe kantoren ruimte voor het personeel worden ondergebracht in de uitbreiding op de 2de verdieping. De spatiale herinrichting biedt een intuïtieve lezing van de organisatie en wordt vooral afgestemd op de nieuwe publieke ingang, terug geplaatst aan de hoek van de Wipstraat en Fortstraat, zoals oorspronkelijk. Hij vindt zijn symmetrische positie in de as van het zwembad terug, zodat het historisch perspectief en de scenografie van de monumentale hal die de zwemkuip overdekt, gewaardeerd worden.
De trajecten en de scheiding tussen de voor het publiek toegankelijke lokalen en die voor het administratieve personeel zijn duidelijk. De trajecten voor de “pieds nus et pieds chaussés » worden opnieuw gedefinieerd om het gebouw volledig toegankelijk te maken voor de personen met beperkte mobiliteit en ze te laten voldoen aan de hygiënische normen. Het licht en de kleuren neemt deel aan de wardering van de historische ruimten. De laterale brede vensters van de hal van de zwemkuip worden weer geopend dankij het nieuw ventilatie systeem. De afwerkingen van de nieuwe materialen wordt de keuze gemaakt op basis van de oorspronkelijke zachte blauwe en gele tonaliteiten van de faiencetegels en het schrijnwerk.
